ครูผู้มีจิตใหญ่

ครูผู้มีจิตที่ใหญ่ จิตที่ใหญ่ จิตใหญ่ เป็นจิตที่มีพลังสร้างสรรค์ในทางบวก ไม่ใช่แค่เพื่อตนเอง แต่เพื่อคนอื่นด้วย เพื่อประโยชน์โดยรวมต่อสังคม คนที่มีจิตแคบ มักจะคิดถึงแต่เรื่องของตน คิด หา แต่ให้พอสำหรับครอบครัวตน การที่จะทำเพื่อคนอื่น ยากมากๆ เขาจะทำเพื่อคนอื่นได้ เมื่อเขารู้สึกพอแล้ว ถ้ายังรู้สึกว่าตนเอง ยากจน ลำบากอยู่ เขาจะไม่สามารถขยายจิตให้ใหญ่พอ เพื่อที่จะเผื่อแผ่คนอื่นได้ ยกตัวอย่างของตัวเอง ถ้าสมมุติเราเรียนจบพร้อมที่จะทำงานแล้ว บ้านที่พ่อแม่อยู่เก่ามากแล้ว เสาไม้บางอันก็เอนเอียง ไม่รู้วันไหนมันจะพาบ้านพังไปทั้งหลัง เราก็จำเป็นต้องช่วยเขา เพราะเราเป็นพี่ และได้ทำงานแล้ว ในขณะเดียวกันน้องก็กำลังเรียนอยู่ตั้งสองคน เราจำเป็นต้องสร้างบ้านหลังใหม่ ไม่มีเงินสดก็ต้องกู้ น้องที่เรียนก็ต้องใช้เงิน ลำพังตัวเองเหลือเงินใช้ไม่กี่บาท แต่ต้องยอมทำ เพราะ ถ้าเราไม่ช่วยเขา แล้วจะรอให้ใครช่วย แม้ว่าตนเองจะฝืดเคืองจนต้องอดอาหารเย็น บางวันต้องเก็บเศษเงินเหรียญบาทมาเพื่อซื้ออาหาร แล้วอย่างนี้เราจะมีจิตใจไปช่วยคนอื่น คงยาก ครู ต้องมีจิตที่ใหญ่ การจะให้ครูคิดเพื่อส่วนรวมได้ ต้องใช้เวลา ครูบางคนพร้อมเร็ว ครูบางคนก็คิดเรื่องของครอบครัวตนเองอยู่เสมอ ช่วงเวลาที่เราเป็นครู เป็นโอกาสที่ดีมาก เป็นช่วงเวลาที่เราเปิดจิตของครูให้กว้างออก เป็นการฝึกทั้งทางกาย การพูด และตัวตนด้านใน หรือจิต ซึ่งมีกระบวนการดังจะแลกเปลี่ยนในตอนต่อไปนี้