น้อยหน่าเป็นของใคร

แม่กับลูกสาวได้ไปเก็บลูกน้อยหน่าด้วยกันในสวน เพื่อที่จะให้ลูกสาวเอาไว้กินเมื่อกลับไปที่ทำงานที่ต่างจังหวัด ลูกน้อยหน่าที่จะเก็บจะต้องเป็นลูกที่แก่ ตาของเปลือกน้อยหน่าจะใหญ่ๆ บางลูกก็พร้อมจะสุกจนแตกออกมา แต่วันนี้แม่บ่นกับลูกว่า "มาเก็บไม่ทันเขาเลย มีคนแอบมาเก็บน้อยหน่าอยู่เรื่อยๆ" ลูกก็เลยถามแม่ว่า "แม่คิดว่าใครที่จะมาเก็บน้อยหน่าได้" แม่ตอบอย่างมั่นใจว่า "ก็คนที่อยู่ข้างๆ สวนเรานี่ไง เขาชอบอ้างว่ามาเก็บลูกมะเฟืองที่หล่นที่พื้น แต่ที่จริงเขาก็แอบมาเก็บน้อยหน่าด้วย" ลูกพูดลอยๆกับแม่ว่า "น้อยหน่านี้ใครควรจะเป็นเจ้าของและมีสิทธิ์ได้กินมัน" ลูกสาวจ้องมองไปที่ลูกน้อยหน่าและทำเหมือนจะถามลูกน้อยหน่าด้วย แม่ตอบอย่างมั่นใจว่า "ก็สวนของเรา น้อยหน่าก็ต้องเป็นของเรา เราก็ต้องได้กินแน่นอน" ลูกสาวบอกแม่ว่า "ลูกเห็นว่าน้อยหน่า้มันคงไม่รู้หรอกว่าใครควรจะเป็นคนได้กิน มันก็ออกลูกของมันเองตามธรรมชาติ ใครเห็นมันและอยากกินลูกของมัน มันก็คงจะยินดีที่จะให้กิน เราเองต่างหากที่ไปตัดสินว่ามันเป็นของเรา แต่จริงๆ ต้นน้อยหน่ามันไม่รู้เรื่องอะไรกับเราเลย" แม่เลยนิ่งคิดอยู่นาน และลูกก็พูดต่อว่า "แม่คงไม่ได้มาเฝ้าดูต้นน้อยหน่าทุกวันหรอกว่าลูกไหนจะสุกแล้วบ้าง ฉะนั้นใครมาเห็นว่าลูกไหนจะสุกแล้ว ก็ให้เขาเอาไปกินเลย น้อยหน่าจะได้ไม่หล่นลงมาที่พื้นทิ้งเสียเปล่า"