อารมณ์-จิตวิญญาณต่างมีความปรารถนาในความอยากมากบ้าง น้อยบ้าง แตกต่างกัน คนเราดำรงชีวิตอยู่เพียงอาหารไม่กี่คำก็สามารถทำลายความหิวลงได้ แต่ความหิวทางจิตวิญญาณที่ประกอบด้วยความโลภ ความโกรธและความหลงยากแก่การเติมเต็มให้หมดสิ้นได้..
รางวัลที่ยิ่งใหญ่ในจิตมนุษย์คือ การมอบรางวัลแห่งความอยากลงไปในอารมณ์ต่าง ๆ เพื่อตอบสนองความต้องการทางจิตใจ บ่อยครั้งที่เราตกเป็นทาสอารมณ์แห่งความอยากในจิตใจที่ต้องคอยบำรุงบำเรออยู่ตลอดเวลา เพียงแค่ถามตนเองสักนิดว่า เวลาที่เราหิวเรากินเพื่อตอบสนองความอยากหรือกินเพื่อหยุดระงับความอยาก..
หากเรากินเพื่อตอบสนองความอยากเราคงต้องทุรนทุรายกระเสือกกระสนวุ่นวาย ที่ต้องคอยแสวงหาเครื่องบำรุงต่าง ๆ มาตอบสนองมัน..
หากเรากินเพื่อหยุดระงับความอยากเราคงไม่ต้องดิ้นรนเดือดร้อน เพื่อแสวงหาสิ่งต่าง ๆ มาบำรุง บำเรอมันตามที่มันต้องการเพียงเพราะดับความอยาก ดับที่ใจของเราเป็นอันดับแรก นั่นก็คือ ฝึกฝืนความรู้สึกบ้าง แล้วเราจะได้รับรางวัลแห่งความหิวที่มีกินไม่มีวันอิ่มได้อย่างแน่นอน...
ขอบคุณ บทความดีๆจากครูป้อม
ตอบลบ